Küçük, Kırık Ama Hâlâ Güzel: Lilo ve Stitch Üzerine

Sangerim Zhakhina

IMDb 7 puan vermiş, ben 10 veriyorum.

Geçen hafta sinemada “Lilo ve Stitch” izleme şansı edindim.
Çocukluğumdan kalma eski ve güzel bir Disney animasyonunun samimi bir yeniden yapımıydı.
Nostaljik her şeye bayılırım, biraz görüntü kalitesi güncellenmişti sadece, yıllar sonra tekrar izlemek epey keyifliydi.
Bir de şöyle bir huyum var: Eğer ekranda gerçekten ilgimi çeken bir şey varsa, onu tek başıma izlemeyi daha çok severim. Böylece kimse dikkatimi dağıtamaz…

Bence ekranda / perdede gördüğümüz her yapım bir mesaj taşımalı. Çünkü büyük kitlelere hitap ediyorlar ve biz de ne izlersek, zamanla ona dönüşüyoruz.
O yüzden arada sırada kafa dağıtmak için romantik komediler, animasyonlar izlemeyi tercih ediyorum.
Benim kuşağım Disney karakterleriyle büyüdü ve küçüklüğümden beri kendimi hep Stitch’le özdeşleştirmiştim.
Asi, enerjik, yaramaz ama kalbi güzel biri…

Peki bu animasyonun en önemli mesajı neydi?
Benim için bazı replikler çok etkileyiciydi, hatta günlük hayatımda da kullanmaya başladım:

Ohana, aile demek. Aile ise kimsenin geride bırakılmaması ya da unutulmaması demek.”

“Bu benim ailem. Tamamen kendi başıma buldum. Küçük, kırık dökük ama yine de güzel. Evet, yine de güzel…”

“Yeniden görüşene dek.”

Lilo & Stitch 2025: Vibrant 8K Ultra HD Wallpaper of Stitch

Lilo ve Stitch aslında şunu söylüyor:
Yalnız başına yürürken dahi bir aile kurabilirsin. Öfke kontrolü olmayan bir uzaylı bile küçük, parçalanmış ama sıcacık bir aile bulabiliyorsa, herkes bulabilir.
Stitch, iki güçlü kızdan oluşan bu bölük pörçük ailenin bir nevi iğne-ipliği, yaması, yapıştırıcısı oldu.

En eğlenceli ve favori repliğim ise şuydu: Kötü değilsin, sadece bazen kötü şeyler yapıyorsun.
Yargılamadan, sadece biraz anlayış ve destekle harika şeyler ortaya çıkabilir. Bunu şahane bir şekilde gözler önüne seriyordu.

Sinemadan biraz hüzünle ayrıldım. Çünkü ailem şu an yanımda değil — daha doğrusu ben onlardan uzaktayım.
Ben de burada aynı o uzaylı gibiyim aslında. Ama yol boyunca tanıdığım güzel insanlar bu yolculuğumu özel kılıyor.
Küçüklüğümden beri bana annelik eden ablamı düşündüm; aramızda 11 yaş var.
Sahip olduğumuz şeyleri korumanın, kusurlarımızı sevmeyi öğrenmenin ve her şeye birlikte göğüs germenin ne kadar önemli olduğunu düşündüm.

Aloha. Yeniden görüşene kadar.

Lilo & Stitch: is Disney's latest live-action remake its worst yet? | The Week

Lilo & Stitch, 2025
ABD |  108’ | İngilizce
Yönetmen: Dean Fleischer Camp
Oyuncular: Chris Sanders, Maia Kealoha, Sydney Elizabeth Agudong

En Yeniler

Behçet Aysan Şiirinde Hikaye Ekseni: Narrative Şiir

İnceleme: Cüneyd Ensari Narrative (anlatısal) şiir, temelde "şiiri hikâyeleştirme sanatı"...

Bahçe – Süleyman Sabri Genç

nasıl sığdıysa balina saklanmış bilinçdışına yutuyor duyulardaki büyüyü rüya azığı insanların...

Diyar Atak’ın İlk Şiir Kitabı “Ürkek Bilinç” Yayımlandı

1999 yılında Şırnak’ın Cizre ilçesinde doğan Diyar Atak, şiirlerinde...

ART’N PARTY: İstanbul’da Yeni Bir Sanat ve Müzik Buluşması

9 Kasım 2025’te Taksim’deki 60m²’de gerçekleşecek Art’n Party, İstanbul’un...

Arkadaşça Bir Sahne

Ceyda K. Tolfa Tiyatro, Bursa’nın ipek şairi, Kent 16 Dergisi’nin...

Sis

Dilara Elitaş   Bir anda ona bakakaldım. Bir süredir evde dikkatimi...

Benzer İçerikler

Türk Sinemasında Entelektüel Bir Pencere: Reha Erdem’in A Ay Filmi Üzerine

İnceleyen: Azimet Avcu Reha Erdem’in A Ay (1988) adlı filmi, yönetmenin ilk uzun metrajlı çalışması olarak Türk sinemasında biçimsel ve tematik olarak benzersiz bir yer...

Tim Burton: Halloween Dehası

Gökçe Hilal Tırpan Gotik bir masal anlatıcısı, karanlığın içine mizahı serpiştirmiş bir büyücü, sıradanlıktan hiç hazzetmeyen bir hayalperest… Tim Burton tam anlamıyla bir Halloween dehası. Onun evreninde...

İki Kısa: Çığlık ve Yol Bizi Nereye Götürürse

Ozan R. Kartal   “Kültür ve sanatın Cihangir’deki yeni odak noktası” gibi afilli cümlelere çok yakında ev sahipliği edecek, yeni bir mekân; G Collective. Kendilerini “A...