Gumbuz

Medine Sarıtaş

köpekle konuş kaşlarını al
kimlik göster yorulmadan yap bunları
kendini kandır onu kandır
filtresiz olanı yakala
yersen ki yemezsin bilirsin
dövüş vakti hodri meydan
kimse seni anlamıyor hayır yanılıyorsun
bırak böyle kalsın bırak öylece kalsın
anlamsız bir ses
yoksun
bağlamdan kopmuş falan
üffff bağlam dedim ne havalı onlar havalı
geç bırak sus bırak

canımı sıkmadım öldüm sandım
anlam kesildiğinde ölürsün
aterinin pilleri biter
misketlerin dağılır
sokağa çıkamazsın
çok uzakta olduğun o anda kendini kaşıyarak
tuhaf sesler çıkartarak yavaş yavaş
hele hele hele dıt dıt dırıt dıt

kalbimdeki ağırlıklar sizi yavaşlatmasın
yeşilin merkezine doğru bir poşet uçuyor
saftakiler canımı çok sıkıyor
kalbimdeki ağırlıklar sizi yavaş-lat-masın

 

En Yeniler

Bağımsız Yayınevleri 7. Kıraathane Kitap Şenliği’nde Buluşuyor!

  Kıraathane İstanbul Edebiyat Evi tarafından düzenlenen ve bu yıl...

Rulo – Osman Erkan

Osman Erkan Yolcalık Kanama geçitli Rulo menzili tıkalı Işığını susmaktan Işıklı suyunu dönmekten Caydı Başı dikey...

Luna Miguel – Kanı Bozuk

İspanyolcadan çeviren: Kimi Traube İngilizceden çeviren: Esra Asar Saadet sürülmez ölü...

Bir Taş Kadar Şifâlı; Emel Koşar ile “Cevher” Üzerine Söyleşi

Söyleşi:İmren Keyik   Şiir kitaplarınızın sonuncusu olan Cevher üzerine...

Ev Diskosu: Uzun Bir Günün Ardından

Hazırlayan: Monoton Selçuk Jonathan Uzun bir günün ardından… Okuldan, işten ya...

Yeni Çıkanlardan; Şiirin Farklı Bir Formu: Dans – Nihat Özdal

Basın Bülteninden: Simurg Art Yayınları sunar: DANS Sınırlı edisyon – 50...

Benzer İçerikler

Jüpiter – Dilara Elitaş

Dilara Elitaş   Piyasa düştü Çok fazla insan var Omuz atmayı keserlerse duyarsın beni Diyorum ki uygun bir vakit aldıralım gözlerimizi Gözden göze akan bir virüs yaratmışlar Bunlar geceleri sabaha kusmukla...

#Semtegel – Nejdet Ardıç

Nejdet Ardıç   #Semte gel, gözaltları kararmış arkadaşlarının düğününde kuytuya çöküp bulut dönen çocukların yanına serseriler arkadaştır tepeden tırnağa.   #Semte gel, pederiyle döğüşen delikanlılar boğazında iz bırakan paslı tırnakları değişirler yüzünü gömen...

“geriye kalan..” (Hamlet)

çev: Melih Bera Ermiş