Çeviren: Nil Gürel Arostegui
Bir duvara çarpıp patlayan denizi bilirim
kabarması fazla olduğunda beni nasıl korkuttuğunu
suları soğuduğunda ve bunun imkânsızlaştığını.
Köprülerde dirseklenmiş iyi insanları bilirim
bakışlarının billurluğunu seyrederim, benimki camlaşır
sahile bakan gözlerim beni hâlâ hasta ediyor
kıyılarım.
Bir balkondan gördüm
üç ülkeyi bölen bir nehri
birçok kez kapımı açtım selam vermek için
yabancılara
yeni bir dili çoktan uzattım
olabildiğince kuzeye oturdum
bir ülkenin son sokağında da bulundum
olabileceğim kadar adalı oldum
bütün inancımı bir yolculuğa yatırdım
geri dönmeyi ve kucaklamayı istedim
gözlerimde coşacak yeni bir manzaranın peşinden koşuyorum
olduğum bu yerden kaçıp duruyorum
ama köksüzlük beni iyileştirmiyor
iyileştirmiyor.
Cristina Gutiérrez Leal (1988 doğumlu, Coro, Venezuela), Brezilya’daki Universidade da Integração Latino-Americana’da görev yapan bir şair ve akademisyendir. Venezuela’da İbero-Amerikan edebiyatı eğitimi almıştır.
Şiir kitabı Estatua de Sal. Y otros poemas (Dcir, 2017), Venezuela’da düzenlenen XX José Antonio Ramos Sucre Edebiyat Bienali’nde ödüle layık görülmüştür.
En son şiir kitabı Donde hay agua, 2024 yılında Luba Ediciones tarafından Buenos Aires’te yayımlanmıştır.
