Betül Aydın
ben bu derdin ahengiyim
ritmini omurboyu yürüdüğüm çenginin vahdengiyim.
keğimiğim elverir el vermek gel verir.
geri vermez vites çünkü patlak anlam:
bal verir.
ne bilir misiniz?
siz belirsiz egg, make
kekeme kul. aşklık vakti beni geçti; ya beni bul?
ne direk olayım şimdiden:
kek gubarwave olmam nolayım şimdi ben?
gayb oluk beraber, senin istekler ve köstekler başka, nolur
susama
köste bekler başka hamaklar bağlaben…
öyle sonumuz kümes, sessiz ol gir içeri
yatak var senin benim yere yatmam var
taa Mom var
çadır var ölümANA varmadık barakalar
dar agaç filiz verdi önümüzde
herkes bi fide koparıp saksıya
dolmak YOK
gel bana çat anlam gibi nokta KOYARSIN
girmez nohuta giren, Tohma barajında boğulan ceninler gibi olmazsın ya
ne yalan söyleyeyim bitez de yalısına varmadan
hâlim bitti
bence benimle hiç konuşmadın.
ol sen de olmasan da unut
kendini dut ağacında sallama
lan damlama
gece vakti kerpiç evimde yağmur dallama
sadece bana hor
hiç kavgaya girmedik sade kan kaybı
bant kaydı kaset çevir ortanca parmak
“laklak edecek” vaktim yoktu:
o yüzden on ay boyunca hiç yorulmadım.
şimdi özür dilerim geç geldim ama başka yerde:
hep erken geldim.
beş değil bir değil hep geldim
uz gittim az gittim ben gitmeyi nerden bildim
bana bi onu değin.