ipliklerin ucundan tanın-
efil bir madalyon, göğsün tam ortasından
yaşaman gerek denilen an daha çok
başını çeviremediğin gökyüzü seninmiş gibi yapabilmek
ile
ilgili
tamam
doluyorum
her şeye / boğum boğum grileşen şovalye...
Durgundu göl. Güneş bahçeye abanmış. Bahçe sarı bir hasta yüzü. Kuru otlar hasta, kuru ağaçlar hasta, kuru toprak hasta. Susuz bir kent. Kendi kendini...