Yusuf Taşçı
kulağım artık çınlamıyor
kim olduğunu bildiğimden beri sesin.
evimiz şimdi sadece ev
orada başkaları yaşıyor
kabullendim, belleğimizden sonra
var olmayacak hatıramız
bir el var ki unutulmamak için
iki elle tutuluyor
solmakta olan bir çiçeğin son kokusunu içime çektim
bunu saklı tutarım
bütün parmaklarımı çıtlattım
artık yapacak hiçbir şeyim yok