dünyayı harabe haline getirmeye paydos
küçük şeyler için terleme bu yüzden
farzet ki fırına sürülmeden ekmek
nasıl bakarsa hamurken senin yüzüne
sen de karanlığa karış, ötekilere özenme
kelimeleri açsak cam parçaları
beni defnettikten sonra arama beş farklı tamburla
sesimden ne çocuk kahramanlar çıkardılar görseydin
neden yaramaz olduğumu anlattım onlara
neden kırıp döktüğümü yer üstündekileri
bu yüzden ölü gömleği yakışmadı üstüme
dostum dünyayı harabe haline getirme
niye diye sorarsan zaten gözkapaklarım
hangi değirmende, ekmek yapmak için un öğütmeye?
ırmak arıyor oluğundan; bak sular kesildi
tabuttan çıkıp gelmedim ya üstünüze?
beni zaten bu medya davulcuları öldürdü
niye alınayım, vurdular durduk yerde?
yazgın bu kadarmış deyip örttüler
çifte mendille yazdıklarımı
hadi fırını yak, odunu ateşle
kara geceler başlıyor
terlik getirdiğinde savaştan kaçtım sanıyordum
oysa gelinliklerle yeni bir olay getirdiler önüme
evlen, imzala, maaşın bağlandı; çifte keramet var bu işte
çocuklar, torunlar, şimdi niye ölmeyeyim?
dünyayı harabe, mezartaşımı kitabe yapar bu insanlar
yüzüne dökülen ağaç dalı var ya, o benim
sana haram bu duruşlar şairim
ben gömülmüş sayılırım, boşuna toprağı eşeleme
–
Hüseyin Peker