I
kemik sesi, ağıran yağmurluk. TEMA
sobelendiğim bütün çocuklar
çanı kucağıma düşürdü
lağvediliş. BENEDICTUS
ne talihsiz ağ. kangren
tektip. cenazeyi andıran ödünsüz kalamazsa şenliğe dönüşecek
ilenç. ne talihsiz bağ.
cenazeyi andıran
ödünsüz kalabilirse
kendi zemininden gökyüzüne bir antitez gibi yağ.
kortekste hata/inkar ŞEMA
biraz toprağımız var örtük, örgüsüz
ne ekilebilir ÇİVİ
ben
benden öncekilere
benziyorum bütün ile AĞIT
bir oyuncağım
ağlatıyorum kendimi kırık örüntüme aldırmadan
küçük dilimi tutup koparıyor
grileşerek aşağılıyorum onu SEFİL
ellerim tanımadığım
Ev
II
dirgen ve kök birleşip deliklerinden ellerimi akıttı
aynı kazânın içinde iki kez öldüm aman allahım uyuyamıyor, yemek yemiyor, sadece etimi çiğneyip tükürüyor
ve kusursuz görünüyordum
üzerime kum giydirilmiş – ya da gülsuyu artığı. ruhumun bir yavaşlığa ihtiyacı vardı rastgele savurduğum balta kendi gövdemden başka bir şeye değmiyor çirkinliğimi artık umursamıyor çoğalarak bitiyordum.
neden bir kaplumbağa olmayayım
çıplak kalmaktan korkuyorum
ellerimi tanımak üzereyim
derimi kuyulaştırmış göz akımdan damlayan nodül
lekenin içinde bölünüyorum
yuvalandım oraya bir yere
nişan alayım diye değil
ucu bucağı görünmüyor kesiğimin – kime ne
III
iki çocuk biri bilinmez
diğeri düşten bir altın yünün ekinoksunda bitişik
yenilgiye karşılık safsata, defin ortasında ola ki aksilik, lekeye bir yama.
birlikte koyuyorlar bir dağın yüzeyine başka bir dağ yazık belki düşmeyiz diye
cebinizde neden tonla imla ve tohum
belge ve elektronik org
ve kemirilmiş tırnak hâlâ
IV
postüla. sonra biriktirdiğim tuzlardan bir bando peyda oldu kulağımın kristalini tersyüz ederek.
bu insanlar korktukları öcüye
dönüştü
şimdi bu dokunmak olabilir için için spiralleşmek ya da
doğum göğe doğru azalan
bu insanların nefesinden birer
hata