Boris Ryzyh
Çeviren: Mert Can Fırat & Ezgi Akyol
Kar yağışından hemen sonra söyle –
Hayatta mıyız yoksa gömüldük mü?
Hayır, kapa çeneni!
Sadece kelimelere ihtiyacım yok
ne yerde, ne gökte, ne kabirde.
Rabb bana pembe bir deniz vermedi.
Düşmanlarla başa çıkma gücü değil,
Başkasının kederinden ağlama yeteneği.
Sevmek, bir başkasının gülümsemesinin mutluluğu.
Nemli askerler kartopu fırlatır,
Yalnızlar, yalnızlar koskoca dünyada…
Ne kadar da saftır kar, melekler gibi – kanatlı,
Hiçbir şeyin suçluları, çocuklar gibi.
–
Скажи мне сразу после снегопада –
мы живы, или нас похоронили?
Нет, помолчи, мне только слов не надо
ни на земле, ни в небе, ни в могиле.
Мне дал Господь не розовое море,
не силы, чтоб с врагами поквитаться –
возможность плакать от чужого горя,
любя, чужому счастью улыбаться.
…В снежки играют мокрые солдаты –
они одни, одни на целом свете…
Как снег – чисты, как ангелы – крылаты,
ни в чем не виноваты, словно дети.