Günlerim böyle aynı olmasa
Uyusam, uyusam
Dünyanın anlamsızlığına ve buna gücenikliğime kısa bir mola
Ona herhangi bir tanımla saldırma zahmetinde bulunmadan
Aldım, dönüştürdüm
Kafa kalınlığımı kalp dayanıklılığıma göre
Beni o sınırsızlıkla kuşatan
Beni geri dönemeyeceğim kadar dar bir yola
Ruhum içimde yaşamaya zorlandığında
Bir katman eksildiğinde
Bir boyut kaybolduğunda
Ne fazlaysa insanda
Onu da böyle ziyan ettim
Öfke taraf değiştirir
Öfke aramda nöbetleşe
Bu yüzden söze indim
Ne olmuşsa olan
Ne olacaksa
İşbu ben
İndiğim yerden
Başlamadan oynamaya
Yeniliyorum önceden
Tüm bu derinlik teşhirleri
Anlaşılmamaktan duyulan haz
Sevgiyle yetinmeyen
Ben de öyle yapardım
Bir kapı metaforu kurduysam
Bir anahtar metaforu daha
Sevgiyle yetinmeyen
Onu bir silah gibi mânanın şakağına
Kapı açılır
Aynı anda kapıyı açan birinin ardından bakılır
O da aynı anda başka bir kapıyı açan birinin ardında
Aptal bir kamera efekti gibi
Duyular bozulur
Uyuşukluk artar
Bakışlar katı
Binlerce iğne aynı anda
Ama en çok bulantı