ipliklerin ucundan tanın-
efil bir madalyon, göğsün tam ortasından
yaşaman gerek denilen an daha çok
başını çeviremediğin gökyüzü seninmiş gibi yapabilmek
ile
ilgili
tamam
doluyorum
her şeye / boğum boğum grileşen şovalye için hoşgeldin partisi
ek ——- dijital bir kreşendo + değişim
ölümün ortasına dair verandalar solosu
daima: bir lağım içinde uyuşup kalınan
kasksız, korumasız, yönsüz
başlangıçta göze görünür bir urdum
sonra avuca sığıntı bir kabuk
hiçbir şey süratli olandan daha acı değil
sonuç alana dek gizil kal
öze dair tahammülden başka dilek yok
magnum opus oluşana kadar
|iç
karara birkaç gün. inziva. gönye-kırık
nehir yüzeyine saygı. biri kendini suya asıyor
&
gidiş için irili ufaklı birden çok mantra
iliğe sarılı, çürük tül fileleri içinde
tamam
dökülüyor. çirkin kol- çirkin göz-
western
ecartelement
lalezar, hata, ay ışığı, neon mermer|
görünmeyene eşlik zor, ağaç olmak da öyle
tersine soluyan şalala hiç olmadığı kadar esnek
kovulduğun obruk da kaldığın yer de aynı
neredeyse doğacak güneşin yanağından
kör iğneye doğru kırgın ve yarım düş
olmadığım bahçede her çimen yemyeşil