Nejdet Ardıç
#Semte gel, gözaltları kararmış
arkadaşlarının düğününde kuytuya çöküp
bulut dönen çocukların yanına
serseriler arkadaştır tepeden tırnağa.
#Semte gel, pederiyle döğüşen delikanlılar
boğazında iz bırakan paslı tırnakları
değişirler yüzünü gömen annelerine
dönerler yatağa kör gecede herkes uyuyunca.
#Semte gel, ya eşsiz bir kahvaltı
ya da Fikret’in taksisiyle ormanda
yiyişecek manitayla pırıl pırıl bir Pazar günü
akşama lafı döner kupon yaparken kahvede.
#Semte gel, Davutpaşa’da bir fabrikanın
çürük ceset gibi kokan tuvaletinde
hem cacık yapıp hem ağlar bazı adamlar
intihar yoklamasına dönüşür o azgın molalar.
#Semte gel, düşleri yarıda kesilmiş o
hep yanlış sevilmiş en güzel kızına semtin
kolu omzuna dek façalı İzzet’in atölyesine
onun olana evla eyleyen olmayana tukaka.
#Semte gel, sadece yazları mahalleye gelen
o güzel akraba kızları komşuların
bir saç tokasıyla, bir şarkıyla gelip birdenbire
ömürlük bir sabahla kalırlar orada.
#neden bitti bütün güzel şeyler anlatsana.