Ozan R. Kartal
o kadar düşündüm o kadar
düşündüm ki korktum dünyadan
çilehanelerde sıkılmıyor mu
arzı terk eden adamlar düşündüm
deveye binip göğe yükselmenin
kıllı bir göğüs mü şartı düşündüm
uykuya dalarken bana niye
bağırıyorlar düşündüm o kadar korktum
rüyalarımda bile zarâfet ehliyim bunu bile
düşündüm o kadar
korktum ve düşündüm cinayetin
reklamını yapmamak gerek artık
“kedilerin içtiği suyla yıkayabiliriz
kendimizi, temiz oluruz”u
fransız entelektüellerinin yedikleri
bokları düşündüm, tokluktan ölen
yedi cihan padişahlarını,
sarardım düşünmekten
kızardım, yeşerdim ve göğerdim,
morardım
eve gidip battaniye örtmeyi düşündüm
okuma yazma bilmemeyi düşündüm
dağların eteklerini düşündüm
mağaraları, etekleri
nuru, kuyuyu, çobanı düşündüm, etekleri
panaya kapulu’da uyuyan kadını düşündüm
etekleri düşündüm
örümcekleri düşündüm, güvercinleri, etekleri
ağları düşündüm
etekleri
ve dağları
düşündüm, durdum öylece.