"Âlem-i fânîyi bâkî sanmaz irfânı olan
					Eyler icrâ fenn-i lu'biyyâtı rıhlet perdesi"
							               
Karagöz Gazeli

bir şeylerle karıştırıyorum kendimi daima
yanlış bu, belki olağandışı... pudralı yanaklarım
burnumdaki kızarma ondan mı, sesim ondan mı cıyak
çok hızlı yürümenin bana iyi gelmediğini
ve sık kıyafet değiştirmenin ölümcüllüğünü
son düğmeyi parçalayan kuvveti
gözlüklerimi kirleten eprimiş görüntüleri
kıtalar ayrılır ben düğümlerimi çözmeye çalışırım
mamutların dişleri düşer, filler devrilir karanlığa 
uğursuzluk kaynar altı sonuna kadar açılmış 
			bir ocak gibi neresinden bakarsan bak
gözlüklerini kırar harfler büyüdükçe duvarlarda
sen büyüteç kullanmayı tercih eden bir münevver gibi
kargacık burgacık yazıları okumaya çalışıyorsun
kollarında dövmeleri eski alfabelerin

merdivenin çelişik noktasındayım. ne denize uzak 
				ne toprağa yakın. 
paltomun içinden 
define haritaları çıkıyor beni acemi denizlere süren.
ben dursam sular süreğen, sular dursa gök âmâ.
geriniyor üstümde ol ebr-i gazûb —kükremek ereği—
sığınsam çöllerin kuytularına
mezarını yarıp
çullanıyor üstüme. 
			çıksam denizinden kuruntuların, 
buzdağlarının erimesini bekliyorum kürek çekmek için
surlarımın içine su doluyor her geçen saniye

herhangi bir ağaç değil
siyahtan yeşili çalmanın kendisi... ölü bir doğanın
küllerinden doğan yanına karanlığı da katarak.
kökleri
balçığa bulanmış kuduz sıçanlarla yarışır
dalları geceyle... gövdesi
gökdeleniyle çoktan gömülmüş medeniyetin. her şey
bir şeyle yarışıyor yitip gitmenin yolları üstüne.





Bahaddin Tuncer