Mihriban Kurt

I. 
kafesi göğsünde bir çocuk 
verecekti yaşamam diye kalbini 
geçmişte bir karaağaç yolcusuydu bugün yetim 

şimdi ölümü ağzında tutuyor güya kuş
 adımları hızlanıyor önünde uzun toprak
 toprakta kara gül 

adını parasız mezar taşlarına yazdırıyor 



II. 
esrik bir babası var haktan yana yüzü
 çerçeveleniyor boy aynalarında 
yazgısı elinde yitik 

hamallığı miras kalıyor belinde kuşak 
taşıyor evine oyunları tahta kasalarda 
içinde bir bebek plastik 

zımbalı göğsüne etten oyuncaklar sığdırıyor 



III. 
parmaklardan akan kana gözleri kapalı 
uyanıyor bir çocuğa kara evde
tek odalı bir gecekondu 

elleriyle kuş vuran ilk oğlunu ölüme 
asıyor penceredeki halatın ucunda 
kara kambur elleriyle 

ilk salıncak haziran bir gecede kuruluyor 



IV. 
yalanıyla avunup vermemek için gece bekçisine
 bağlıyor örseli gözlerine sarı bir bezle
 raylarını renksiz trenin

 yüzüyle sarı bir dünyaya yolculuk yapıyor




V. 
tophaneden düz gelen ayaklarına
öğretemiyor bakmayı yokuş gültepeye 
bacakları göğünde iğreti 

çığlığını kırmızı defterine karalıyor 

-yokuş gültepe 
gülmekle çıkılmıyor! 

*Ece Ayhan - Mektup Nadajlıdır Dom!

---