Esra Asar
şehriniz askersizse bu övünme sebebidir çoğunlukla aman kırıldığı bir şey değil elimize ayağımıza batar demiştik o günden cam parçası buldum koltuğun dibinde külotumdaki kanla dehşete düşemiyorum yoksa ben genç kız değil miyim anne rüyamı tabir et: banyomuzdaki aynada kendime bakıp sayıkladım ‘taşsın rujum en büyük orospuyum belki de’ şehriniz askersizse bu övünme sebebidir çoğunlukla yazık başka adamlara azıcık da onlara aşık olunsun sen bir buçuk saat ölmeyi bekleme gelene gidene evelibaş büyüdüğünü hissettirsin oğlun ama sana hissettirmesin büyüdüğü gibi onlardan olacağını vakti iyi seçilmiş rüzgâr nasıl savurdu külü (hayır duyulan geçmiş zaman yakışmaz) devletin karıştırıp bıraktı önünüze edilen kavgaları şehriniz askersizse bu övünme sebebidir çoğunlukla iki saatte dikilen evlerimiz var bizim yani kovulacak kadar başkaldırmamışız sanma sesli nefes almanın halledemeyeceği iş yoktur sesli nefes almanın hatta eli dize vurmanın neyse süte ekledin ya suyu döküver kaba bekleme gelmezler adımların uzaklaşmadan şehriniz askersizse bu övünme sebebidir çoğunlukla dinlenme tesisinden almadıysan akideni, renklerinin farklı olmasının ne anlamı var uslu çocuklardan nefret ederim bayramlıklarını hiç kirletmiyorlar tutturalım ula bizi hep tutan var ya orucu da uyku tutsun gümüş saçlım, akım pakım, dondurmam mesela sana bunu dememem için beni yine sen tutuyorsun çıkar dolaşırsın geçer bazısı sanki bir ses: gülsene. ağlasana. az olsun iyileşsene. şehriniz askersizse bu övünme sebebidir çoğunlukla deli asmayım yalnız başıma yürüdüğüm sokaklar en sonunda denize açılır tellere konan kuşların uçuşu da en sonunda denizlere açılır öyle böyle yarına çıkılıyor tezine doğmadık mı basamaklara otur bekle, iskambil aldım hem herkes uyurken oynarız yılda bir takınalım dikinelim ikisi birbiriyle dalaşırken izleyelim eminim yarın hepimiz kol kola kabristana gideceğiz ‘ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz’
banliyö edebiyat 
Bir Cevap Yazın