A. Gülfem Özer

söz vermedik,
bu seni, beni değil, sözü özgür kıldı
bir numara küçük ayaklara hayranlık
dünün işi değil, dünün bizimle işi yok
sana çekinik ve hayran hatta çekik ve hayran
bir çift göz, al
bana iki lokma paradoks

eşe dosta kabalık etmek köprü aramızda
eski sevgililerin hayaletinde ne bulduğunla
olmayan nesnelerde neden süreklilik aradığının cevabı aynı
en azından öyle olmalı sarkana dek yüklerin
sen bunu bilmeden başına yastık biçemezsin

ne olmuş ellerim büyük ellerinden
omuzlarım dik, omuzlarım geniş,
boynum ak, gözüm hem ak hem kara
bakışlarımda büyümeye ayak direten alışkanlık
bir numara büyük ayakla hem de
bu beni senden de bağlı kılar hakikate
hakikatten yana eksiğiz masalarda, olsun
yalancıyız demekle arap saçına dönebilir her şey
farkındayız saklanan potansiyellerin
harika paradoks böyle olur, tünellerin başını tutan tek gözlü canavarla
içini yiyen kurtların ağırlığından, açlığını hissetmeyen karınla
hakikat dediğin böyle olur, verilmemiş sözleri tutmadığımız için
kendimizi falakaya yatırmakla

---