A. Gülfem Özer
söz vermedik, bu seni, beni değil, sözü özgür kıldı bir numara küçük ayaklara hayranlık dünün işi değil, dünün bizimle işi yok sana çekinik ve hayran hatta çekik ve hayran bir çift göz, al bana iki lokma paradoks eşe dosta kabalık etmek köprü aramızda eski sevgililerin hayaletinde ne bulduğunla olmayan nesnelerde neden süreklilik aradığının cevabı aynı en azından öyle olmalı sarkana dek yüklerin sen bunu bilmeden başına yastık biçemezsin ne olmuş ellerim büyük ellerinden omuzlarım dik, omuzlarım geniş, boynum ak, gözüm hem ak hem kara bakışlarımda büyümeye ayak direten alışkanlık bir numara büyük ayakla hem de bu beni senden de bağlı kılar hakikate hakikatten yana eksiğiz masalarda, olsun yalancıyız demekle arap saçına dönebilir her şey farkındayız saklanan potansiyellerin harika paradoks böyle olur, tünellerin başını tutan tek gözlü canavarla içini yiyen kurtların ağırlığından, açlığını hissetmeyen karınla hakikat dediğin böyle olur, verilmemiş sözleri tutmadığımız için kendimizi falakaya yatırmakla
banliyö edebiyat 
Bir Cevap Yazın