Ercan Gümüş

birçok sırrı sayesinde duydum

beni geceleri yerden yere vuran soluğumun

talih bu ya,

durmuyordu günün manşetleri

durmuyordu hız durmuyordu hırpalanmak

talih bu ya, 

diz kapağımda baskı 

zihnimde kaskatı yastık 

olsun mu olmasın mı dedirten 

ters kelepçe mantık 

talih bu ya,

pencereden giren ışık bağrına basar 

Hitchcock'un Kuşlar'ını

her şeyi yanına kâr kalan, var bir tuhaflık 

ve hiç yoktan sonsuzluğa kadavrayım artık 

talih bu ya, 

bir tanrının çalışma masasındayım

yalnızlığımın yerine yağmalar, 

bir bandaj kaç kere dönmesi gerekirse 

o kadar yerden yere vuruluyorum 

o kadar derin kuyular kazıyorum 

gölgemin radyoaktif sızıntılarına

talih bu ya,

hayatta kalmayı öğreniyorum 

ki bu hiç hesapta yoktu,

acının freni boşalmış gecesi

karşıdan karşıya geçiyorum 

ki meğer soluğunla yerden yere vurulmak 

tanrının alkış tutmasıymış içimde

---