Yeliz Güneş
bilgisayar ekranımın arka planını jean pierre leaud yapmıştım vuruyordu beni kendi ekranımdan acımasızca jean pierre leaud elindeki oyuncak okla pişmanım söylediğim her güzel söz için bana göre sol ona göre sağ gözü şimdi düşmanca bakarken bana değil canım yanacağı için bu kopuş değil 18 dakikalık bir concierto de aranjuaez’e bile tükürecek kadar çirkinleşirken ağzım bunlar ya da bilmediğim için ne zaman çıkacağını okunun yaydan leaud’nun sadece fark ettiğim için kendi öz ellerimle başıma hizalayıp okunu özenle taranmış saçlarını seçip, yeşil kazağını ellerimle koyduğum için masaüstüme ve fark ettiğim için gerçek hayatta da bunu sık sık yaptığımı
banliyö edebiyat 
Bir Cevap Yazın