Yeliz Güneş

bilgisayar ekranımın arka planını
jean pierre leaud yapmıştım
vuruyordu beni
kendi ekranımdan acımasızca jean pierre leaud
elindeki oyuncak okla

pişmanım söylediğim her güzel söz için
bana göre sol ona göre sağ gözü
şimdi düşmanca bakarken bana

değil canım yanacağı için bu kopuş
değil 18 dakikalık bir concierto de aranjuaez’e bile
tükürecek kadar çirkinleşirken ağzım bunlar
ya da bilmediğim için ne zaman çıkacağını okunun yaydan leaud’nun
sadece fark ettiğim için  kendi  öz ellerimle
başıma hizalayıp okunu
özenle taranmış saçlarını seçip, yeşil kazağını ellerimle
koyduğum için masaüstüme
ve fark ettiğim için gerçek hayatta da
bunu sık sık  yaptığımı